Terug naar de inhoudsopgave

Terug naar de vorige pagina


Ditjes & datjes & weetjes & watjes

met Klaas Zytz'n Auto
Voor de oude abonnees van de Tis is dit een geheel nieuwe rubriek.
Voor de nieuwe (het gaat goed met de Tis: volgens de laatste berichten
is het aantal abonnees met maar liefst 25% toegenomen!) ook.
In deze rubriek ga ik U verblijden met allerlei onderwerpen waar de meesten
onder U nog nooit van gehoord hebben.
Er zijn natuurlijk lezers die wel eens ergens van gehoord hebben maar
niet precies weten hoe de naald in de hooiberg steekt.
Deze mensen kunnen hun vraag schriftelijk aan mij doen toekomen.
De tijd die mij dan nog rest voor het uitkomen van de volgende Tis
zal ik dan besteden met het zoeken naar een antwoord.
Uw vragen kunt U richten aan: Klaas Zytz'n Auto onder vermelding van
"Ditjes & datjes & weetjes & watjes met Klaas Zytz'n Auto".

Hoe werkt dat?

Overal om mij heen, vooral op feestjes, komt het voor dat in de loop van een gezellige avond
bierdrinken de opener verdwenen is. Stoer wordt dan door een aantal aanwezigen, mannen,
gemeld dat zij het wel op een andere manier kunnen. Vervolgens staan ze een tijdje
met een fles te knoeien bij een deurpost, om uiteindelijk minstens de helft van de inhoud
feestelijk de gang in te spuiten.
opener
Opener, ook mooi in zijn soort.
Of ze doen het op de rand van je tafel. De volgende dag weet je dan nog wel precies
hoeveel bier er gedronken is nadat de opener weg was (in sommige gevallen kan dit wel handig zijn,
bijvoorbeeld als je het feest samen met iemand anders geeft.
Je hebt van die mensen die vrienden hebben die laat komen en heel laat weggaan.
Vaak zitten daar de lui tussen die hoe dan ook de fles los krijgen.) en kun je het tapijt kecken.
In ieder geval komt er altijd rotzooi van terwijl dit helemaal niet nodig is.
Er is namelijk een alternatieve wijze van bierflesjesopenen die net zo effectief is
als met een reguliere opener. Net als bij het gebruik van een reguliere opener is de hefboom,
bekend uit de natuurkunde, het uitgangspunt. Alleen is de opener er speciaal voor ontworpen.
Laatst zag ik een hele mooie.
Hiermee is het mogelijk om het systeem van de opener uit te leggen.Bij de opener is punt D
het draaipunt en punt A het aangrijppunt. Punt A moet onder de rand van de dop geplaatst worden
en wel zo dat punt D boven op de dop komt te liggen. Door nu een opwaartse kracht op H,
het handvat uit te oefenen, krijg je de dop er af.
Het voorgaande is verduidelijkt in onderstaande afbeelding.

Ook het op alternatieve wijze openen van een bierfles berust op het principe van de hefboom.
Het probleem is echter in veel gevallen dat er aan het gebruikte gebruiksartikel,
in dit geval de wegwerpaansteker, geen punt D zit. Mochten er lezers geďnteresseerd zijn
in andere gebruiksvoorwerpen, zoals hamers, auto's, schroevendraaiers, lippenstiften
of eyelinerhouders, waarmee bierflessen te openen zijn, dan kunnen ze dat ten allertijde vragen.
Schriftelijk, wel te verstaan.(K.Z.A)
Het draaipunt zullen we dus zelf moeten creëren. En dat doen we door onze handen te gebruiken.
De ongeopende fles dient daarvoor in de volle rechterhand genomen te worden.
Hierbij moet men er op letten dat de wijsvinger iets boven de onderkant van de kroonkurk uit komt.
Om nu het principe duidelijk af te kunnen beelden laat ik de onbelangrijke delen van de vingers weg.
Dat zijn de laatste twee vingerkootjes van iedere vinger.
opener
Het regulier openen van een bierfles.
Nu dient men de aansteker te plaatsen. Eigenlijk is elke aansteker geschikt, maar de voorkeur ligt
bij het wegwerpbare type. Een zuiver gouden Dupont bijvoorbeeld, die bij opening trouwens een zuivere
'A' produceert, is ook geschikt. Maar gezien het inkomen van de gemiddelde Tislezer zal deze altijd
iemand anders toebehoren en hoewel ik niet kan garanderen dat iedereen na deze schriftelijke cursus
iedere fles bier open krijgt is het zeker dat de aansteker niet ongeschonden uit de strijd komt.
De aansteker moet zo geplaatst worden dat de rand van de bodem onder de kroonkurk steekt.
De Wijsvinger neemt nu de functie van draaipunt op zich.
opener
De wijsvinger iets boven de fles uit.
Bij goede plaatsing is het niet nodig de aansteker met de rechterhand vast te houden.
De positie van de linkerhand is hierbij van belang, schuif deze zover langs de hals omhoog
dat de aansteker een hoek van 45º met de flessehals maakt.
Neem vervolgens de top van de aansteker in de rech-terhand en druk deze naar beneden.
De aansteker werkt nu als hefboom, en zal de kroonkurk van de fles wippen.
opener
De aansteker maakt een hoek van 45º met de fles-sehals.

Noot van de redactie:
Bij het uitproberen kwamen wij er ter redactie achter dat het nodig is de fles ook vast te houden.

Waar komt dat vandaan?

"Hocus pocus pilatus pas, hoezo en waartoe. Howcome?"
(Naam en adres bij de redactie bekend)
Mochten mensen buiten de redactie om naam en adres aan de weet willen komen, neem dan contact op
met Auto P.O., Grote Kruisstraat 35, 9712 TP GRONINGEN (K.Z.N.)

Well, that was easy, ten minste als ik Jan De Vries in zijn Nederlands Etymologisch Woordenboek,
in "photomechanische herdruk" uit 1987, overigens, mag geloven.
(Ergens heb ik eens gelezen, meen ik, maar zeker eens ergens gehoord dat deze man fout was in de oorlog.
Hoe zou dat dan wel niet zijn in zijn Woordenboek? vraag je je dan af.)
Direct bleek trouwens al dat inzendster de boel verkeerd gespeld had.
Het wordt dus een citaatje:

"hokus-pokus znw. m. o. 'toverformule van goochelaars'.
Het oudste voorkomen van dit woord is in 1624 in Engeland, vandaar verbreidde het zich naar Nederland,
waar het in 1634 in het goochelboekje Hocus Pocus Junior optreedt; ten slotte van hier weer naar Duitsland.
Gewoonlijk leidt men dit woord af van de misformule hoc est corpus en daaraan schijnt de nnl.
(=nieuwnederlandse) afsluiting der formule pilatus pas enige steun te geven.
Intussen is het moeilijk denkbaar dat goochelaars het gewaagd zouden hebben deze formule zo te ontwijden.
- Men heeft daaarom ook gedacht aan een in de Middeleeuwen vaak voorkomende toverformule hax pax max
(Güntert, Von der Sprache der Götter und Geister 1921, 35 en 66), die o.a. op hostiën geschreven stond
als afweermiddel van korts en dgl. ziekten; de vorm met o zou dan toe te schrijven zijn aan een Engelse
uitspraak (in 1625 treedt inderdaad oxbox op), vgl Jacoby, Hwb. des Abergl. 9, 183-4."

Maar is dit het nu al zult u zich afvragen. Nee, want wat betekent nu hoc est corpus?
Het volgende komt uit de Van Dale (één na laatste uitgave) hoc est (wat Latijn is trouwens) betekent:
"dat is; dat betekent: 'dat wil zeggen' en corpus, "lichaam".


Door naar de volgende pagina